Dramatopisarka, prozaiczka, eseistka. Studiowała kulturoznawstwo w rodzinnym Wrocławiu. Debiutanckim utworem było słuchowisko radiowe Gdy rozum śpi – włącza się automatyczna sekretarka. Rzecz o gadaniu. Wysłane na konkurs radiowy w Katowicach słuchowisko nie otrzymało żadnej nagrody, ale ktoś wyciągnął je z kosza na konkursowe śmieci i opublikował w „Dialogu”. Gdy rozum śpi… zrealizowano w Polsce (dwukrotnie), w Niemczech i Chorwacji, lecz autorka do dziś leczy się z konkursowej fobii.

Od roku 1993 dramaty Lidii Amejko publikowane są na łamach miesięcznika „Dialog”. Przełomem w karierze literackiej okazała się sztuka Farrago, wyreżyserowana w Teatrze Telewizji (1999) przez Jarosława Żamojdę, w wykonaniu aktorskiego trio: Walczewski-Zborowski-Pazura.

Farrago to najczęściej wystawiana sztuka Lidii Amejko, lecz autorka szczególnie ciepło wspomina wystawienie tego utworu w więzieniu w Strzelcach Opolskich, przez skazanych na karę dożywocia.

Teatr Telewizji zrealizował dwie kolejne sztuki Lidii Amejko: Przemianę 1999 w reżyserii Laco Adamika, ze Zbigniewem Zamachowskim w roli głównej, oraz Dwadrzewkę.

Dramaty Lidii Amejko tłumaczono niemiecki, chorwacki, hiszpański, włoski, czeski, węgierski i rosyjski. Były prezentowane między innymi na deskach teatrów w Warszawie, Krakowie, Opolu, Wrocławiu, Londynie, Wiedniu, Salzburgu, w Düsseldorfie. Po utwory Amejko często sięgają teatry off-owe , młodzieżowe, studenckie, nawet w tak egzotycznych miejscach jak Buenos Aires.

Autorka dwukrotnie otrzymała nominacje do Nagrody Literackiej NIKE: w roku 2004 za Głośne historie, zaś cztery lata później – za Żywoty świętych osiedlowych, uhonorowane również „Piórem Fredry”, oraz nagrodą w kategorii prozy w Konkursie Literackim Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek. Rok 2008 przyniósł pisarce także nagrodę „Srebrny Kałamarz im. Hermenegildy Kociubińskiej”, przyznawaną przez Fundację Zielona Gęś im. K. I. Gałczyńskiego.

Żywoty… opublikowano we Francji, w Niemczech i na Węgrzech.

Spektakle oparte na Żywotach świętych osiedlowych wystawiano wielokrotnie, między innymi w Łodzi przez Grupę Teatralną Dziewięćsił (2008), Teatr Modulo, Teatr Zielone Słońce (2010) w Dąbrowie Górniczej, Teatr Ad Spectatores (2010) we Wrocławiu, Teatr Ludowy w Nowej Hucie, Teatr Dzieci Zagłębia im. J. Dormana (Scena Inicjatyw Aktorskich, 2012). Inscenizacja chorzowska jest prapremierą, ponieważ zrealizowana jest po raz pierwszy wg scenariusza Karoliny Kirsz.

W 2016 roku Lidia Amejko otrzymała III nagrodę za dramat Silesia, Silentia we wrocławskim Konkursie Dramaturgicznym wtw://strefy_kontaktu.

W 2017 słuchowisko radiowe Tangibile – dotykalne. Radioopera otrzymało nagrodę za nowatorstwo formalne.

Lidia Amejko jest wielbicielką kiczu katolickiego, religijnego absurdu i groteski, a pomimo uporczywego uznania ze strony czasopisma „Fronda”, autorka podkreśla, że używając religijnych rekwizytów i odniesień, niezmiennie stara się podążać Mleczną Drogą swojego ulubionego Luisa Buñuela.

Autor brał udział w edycji:
6. edycja (1999/2000)
5. edycja (1998/1999)