Dramatopisarz, krytyk teatralny, reżyser, producent. Od 2013 roku dyrektor Teatru Dramatycznego m.st. Warszawy, dyrektor Teatru Na Woli im. Tadeusza Łomnickiego w latach 2010–2012, twórca i dyrektor artystyczny projektu edukacyjnego Laboratorium Dramatu, obecnie współpracującego z międzynarodowym projektem Fabulamundi Playwriting Europe. Studiował teatrologię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W latach 1978–1981 pisał recenzje teatralne pod pseudonimem Jan Koniecpolski, najpierw w „Studencie”, a następnie w „Polityce”. W 1981 roku debiutował jako dramaturg sztuką dla dzieci „Baśń jesienna” w reż. Rudolfa Zioły w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, zaś jako reżyser przedstawieniem „Osmędeusze. Kabaret Kici Koci” Mirona Białoszewskiego w 1982 roku, również w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu. Jako kierownik literacki, reżyser i dramaturg współpracował z teatrami w Warszawie, Krakowie, Łodzi, Poznaniu, Gdańsku, Kaliszu i Białymstoku. W 1991 roku był współzałożycielem Teatru Wierszalin. Jest autorem dramatów takich jak: „Car Mikołaj” (1985), „Obywatel Pekosiewicz” (1986), „Turlajgroszek” (1990), „Prorok Ilja” (1992), „Merlin. Inna historia” (1992), „Kowal Malambo” (1992), „Sen pluskwy” (2001), „Śmierć proroka” (2011), „Młody Stalin” (2013), „Niedźwiedź Wojtek” (2016), „Historia Jakuba” (2017), które w teatrze zrealizowali między innymi: Kazimierz Dejmek, Mikołaj Grabowski, Maciej Prus, Ondrej Spišák, Piotr Tomaszuk, Andrej Woron, Gábor Máté, Hanan Snir, Yana Ross, Bijan Shejbani, Natialia Ringler, Michael Gieleta. Jest laureatem wielu polskich i międzynarodowych nagród i wyróżnień, m.in. Fringe Firste za przedstawienie „Turlajgroszek” w Towarzystwie Wierszalin (wspólnie z Piotrem Tomaszukiem) oraz przedstawienie „Merlin” podczas Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego w Edynburgu, Nagrody Fundacji im. Kościelskich w Genewie za całokształt twórczości dramaturgicznej i teatralnej. Za sztukę „Nasza klasa. Historia w XIV lekcjach” – dramat o po – gromie Żydów w Jedwabnem, której prapremiera odbyła się w The National Theatre w Londynie otrzymał prestiżową, literacką nagrodę Nike 2010. „Nasza klasa” Tadeusza Słobodzianka to najczęściej obecnie wystawiana na świecie polska sztuka. Do tej pory dramat był wystawiany poza granicami kraju pięćdziesiąt razy m.in. w kanadyjskim Teatrze Studio 180 (reż. Joel Greenberg), w Hiszpanii podczas Festiwal Grec w Barcelonie (reż. Carme Portaceli), w węgierskim Teatrze Narodowym Katona w Budapeszcie (reż. Gábor Máté, spektakl otrzymał Nagrodę Krytyków Teatralnych za najlepsze osiągnięcia sezonu teatralnego.), w amerykańskim The Wilma Theater w Filadelfii – (reż. Blanka Zizka) oraz w Minnesota Jewish Theatre Company (reż. Miriam Monash), Teatrze Bungakuza w Tokio (reż. Hisao Takase), w rumuńskim Narodowym Teatrze w Klužu-Napoce (reż. László Bocsárdi), w Norweskim Teatrze Narodowym w Oslo (reż. Oskaras Koršunovas), W Paryskim Théâtre de l’Épée de Bois (reż. Justine Wojtyniak), teatrach Cameri i Habima w Tel Awiwie (reż. Hanan Snir). W 2010 roku dramat został wybrany jako jedna z najlepszych europejskich sztuk sezonu przez European Theatre Convention. Tadeusz Słobodzianek jest założycielem pierwszej w Polsce szkoły dla dramatopisarzy (Szkoła Dramatu), w której klasy mistrzowskie prowadzili m.in. Janusz Głowacki, Marc Ravenhill, Nikołaj Kolada, Iwan Wyrypajew, Fritz Kater, Rebecca Lenkiewicz czy Leonard Neuger. Jego sztuki wystawiano między innymi w Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Japonii, Hiszpanii, Niemczech, Izraelu, na Węgrzech, Brazylii, Macedonii, Czechach, Słowacji, Norwegii, we Włoszech.

Autor brał udział w edycji:
9. edycja (2002/2003)
8. edycja (2001/2002)