Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego rozpoczyna kolejną, 29. edycję Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. Od dziś – 2 listopada 2022 – teatry mogą zgłaszać spektakle będące inscenizacjami oryginalnych polskich tekstów powstałych w ostatnich 20 latach.
Warunkiem uczestnictwa w 29. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej jest przygotowanie premiery spektaklu pomiędzy 1 kwietnia 2022 a 31 marca 2023. Zgłaszane przez teatry mogą być inscenizacje dramatów bądź adaptacji rozmaitych gatunków współczesnej polskiej literatury. Zgłoszenia należy nadsyłać w następujących terminach:
- premiery z roku 2022 – do 12 stycznia 2023 roku,
- premiery z roku 2023 – do 16 lutego 2023 roku (data dotyczy zarówno spektakli, których premiera odbędzie się między 1 stycznia a 16 lutego 2023, jak i spektakli, których premiera jest planowana do 31 marca 2023).
W nowej edycji proponowane są zmiany wynikające przede wszystkim z ewolucji, jakie przechodzi życie teatralne w Polsce, ale także z konieczności uproszczenia struktury Konkursu i zmniejszenia jego kosztów.
Najważniejszą zmianą jest zawieszenie systemu refundacji części kosztów przygotowania premiery. System ten obowiązywał od początku istnienia Konkursu i służyć miał w swym założeniu stworzeniu finansowej zachęty dla dyrektorów teatru, by ryzykowali wprowadzenie do repertuaru polskiej sztuki współczesnej. Premier nowych sztuk w sezonie bywało ledwie kilkanaście. Dziś taka zachęta nie jest już konieczna; liczba nowych wystawień od kilku lat co sezon przekracza setkę.
System refundacji zostanie zastąpiony przez system nagród i wyróżnień dla teatrów szczególnie zasłużonych dla obecności polskiej literatury współczesnej na scenach. Decydować będzie oczywiście jakość artystyczna zgłoszonych do Konkursu propozycji, ale pod uwagę będą brane także walory literackie samych tekstów i ich funkcja w spektaklu.
Organizatorom Konkursu szczególnie zależy na promocji współcześnie pisanego dramatu i jego żywej obecności na scenach. Wspierane będą drugie i kolejne wystawienia tego samego tekstu, ażeby przeciwdziałać praktyce, w ramach której istnienie wartościowych utworów kończy się na ich prapremierze w jednym teatrze.