Joginka, choreografka. Poszukująca z natury, filozofka i religioznawczyni, absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego. Dyplomowana nauczycielka jogi według metody Iyengara®. Praktykuje od 20 lat. Uczy w kraju i za granicą. Szkoli nauczycieli. Prowadzi praktykę wspierającą terapię medyczną/rehabilitację. Działaczka i inspiratorka przemian Stowarzyszenia Jogi Iyengara w Polsce.
Z zamiłowania pisze, tłumaczy, fotografuje. O filozofii jogi pisze na swoim blogu Jogoteka.pl
Ze sceną teatru tańca współczesnego aktywnie związana do 2003 r. W latach 1998-99 Stypendystka Performing Arts Research and Training Studios w Brukseli. Od 1997 do 2004 współpracowała z Międzynarodową Konferencją Tańca Współczesnego i Festiwalem Sztuki Tanecznej w Bytomiu.
W 2011 Przetłumaczyła „Antropologię Sztuk Widowiskowych. Artyzm, wirtuozeria
i interpretacja w perspektywie międzykulturowej” Anyi Peterson Royce, wyd. Uniwersytetu Warszawskiego. Współpracowała z Międzynarodowym Festiwalem Tańca Współczesnego „Scena Otwarta” w Tarnowie w latach.
Swoje prace fotograficzne wystawiała w State College, PA i Champaign-Urbana, IL, USA. 2013 – „Out of the Woods”; 2014 – „Mind over Matter or Spiritual Matters”; 2015 – „Under the Spell of Spring”. W 2019 w Warszawie pokazała projekt „Minimum Wizji” będący jednocześnie jej debiutem poetyckim.
W teatrze także debiutuje. Pisząc o sobie: Dawania wyrazu „sobości” nie da się najwyraźniej uniknąć, tak jak nie da się uniknąć rzeczywistości w ogóle, w szczególe zaś jej wpływu na stan postrzegania. Innymi słowy “jak jest, każdy widzi”, tyle że nie każdy widzi to samo… Więc choć natura otaczających i wynikających z nas spraw i zjawisk jest jedna (choć złożona i wielowymiarowa), to doświadczenie z nich płynące pozostaje fascynująco „różnoczytelne”. I różnie nas zajmuje. Ufam, że cokolwiek jest nam z natury dane i co pojawia się w naszym doświadczeniu pozostaje środkiem do rozróżniania między tym, kim istotowo jesteśmy, a tym, z czym się ku wiecznemu utrapieniu utożsamiamy. Nie ma przy tym wątpliwości, że to właśnie z obrazem i poczuciem własnej “sobości” utożsamiamy się najściślej. Na szczęście, o ile je angażować i ćwiczyć, wszystkie “moje”, “ja” i “widzimisię” twórczo się przemieniają. Nie dyktują, nie oceniają, nie wykluczają. Czyniąc przestrzeń do doświadczania życia zawsze dostępną.

Autor brał udział w edycji:
27. edycja (2020/2021)
26. edycja (2019/2020)